Oba sezony świetne, trzymają super wysoki poziom. Świetny scenariusz, świetna gra aktorska przede wszystkim Jerzego Radziwiłowicza, który skradł serial całej reszcie aktorów. To właśnie na grze Pana Jerzego Radziwiłowicza opiera się cały ten serial i obie jego części. Jego zmęczona twarz, wypalone spojrzenie człowieka, który w swoim życiu wszytko już widział i przeżył- bezcenne. Dobrym uzupełnieniem dla gł. bohatera jest postać podkom. Banasia- dobrze zagranego przez Macieja Sthura, który w swej grze jest bardzo przekonujący. Zresztą w tym serialu w rolach 2 i 3 planowych wystąpiło wielu znanych aktorów np. Ireneusz Czop jako kpt. Stępień, Zbigniew Suszyński jako historyk z przeszłością, czy nawet tak nie lubiany Tomasz Karolak jako "Kajtek" Sysiak, były policjant, który przeszedł na ciemną stronę mocy i który był tak oryginalnie przesłuchiwany przez nadkom. Gajewskiego. Reżyser W. Pasikowski miał wtedy na planie naprawdę dobrych konsultantów, którzy odwalili kawał dobrej roboty, czy to w policyjnym slangu, czy też w sprawach tak oczywistych jak praca z bilingami w robocie operacyjnej i naprawdę wiernie oddali realia pracy w Policji. Dla mnie najlepszą sceną w całym serialu była scena, kiedy to gł. bohaterowie po kolejnej akcji seryjnego mordercy zwyrodnialca, wracają do swoich domów. Każdy z nich inaczej odreagowuje na to z czym się spotkał: Gajewski wtedy pije wódkę sam ze sobą w swoim pustym domu, młody Banaś, uprawia namiętny seks ze swoją dziewczyną, a Bonifacy- Braciak wraca do swojego domu, cicho wchodzi do pokoju swoich śpiących dzieci i mocno się do nich przytula. Właśnie ta scena pokazuje jak praca w takim wydziale może oddziaływać na człowieka i niszczyć go psychicznie. Uzupełnieniem tego świetnego serialu jest kapitalna muzyka Michała Lorenca, która na długo siedzi w głowie po zakończonym seansie. I tylko żałować należy, że serial taki jak ten skończył się po dwóch sezonach, a telewizja publiczna, która ma prawa to tego tytułu woli wydawać pieniądze na coś innego. GORĄCO POLECAM!!!