Wandea to historia o romantycznym wręcz żeglarzu który podjął się zadania niemożliwego. Francja rewolucyjna to czas terroru i zbrodniczej demokracji. Czas kiedy to każdy kto nie chciał podporządkować się bezkrytycznie nakazom zgromadzenia narodowego lądował pod ostrzem gilotyny. Film opowiada historię tych którzy stanowili większość, czyli chłopstwa francuskiego które nie chciało demokracji.

Oczywiście gdy Paryż się o tym dowiedział rozpisał międzynarodowe referendum i oddał władzę królowi ... Nie. To nie byłoby zgodne z doktryną demokratyczną. Demokratycznie było wysłać na chłopów armię i dokonać masakry. Tak więc też demokraci Paryscy zdecydowali i o tym opowiada wspomniany film. O przywódcy straceńczego buntu który przeciwstawił się reżimowi rządzącemu największą potęgą ówczesnej europy. Człowieku który złożył przysięgę że prędzej umrze niż skapituluje i tej przysięgi dotrzymał. Walczył zaś po stronie prostego ludu. Większości która chciała przywrócenia monarchii, swobody wyznawania wiary i wolności od przymusowego poboru.

Tak też prezentuje się fabuła co by nie zdradzać za wiele. Jak jednak produkcja wygląda pod innymi względami ? Cóż zaczynając od końca napiszę że nie uświadczymy w niej zbyt wielu efektów specjalnych CGI. Film zupełnie dobrze nadrabia ten brak efektami praktycznymi. Wybuchy wyglądają przez to naturalnie a całość jest realistyczna. Niski budżet ukryto skrzętnie za wąskim kadrem więc gdy już widz rozsiądzie się wygodnie i zatraci w historii zapomina, że ogląda amatorską ekranizację nie zaś wielomilionowego blockbustera. Przeszkadzać za to może niektórym widzom metoda realizacji. Film jest właściwie jedną wielką ekspozycją przerywaną scenami batalistycznymi czy ważniejszymi momentami z życia bohatera. Jest to ciekawy zabieg pozwalający znów zwalczyć bez widocznych reperkusji niski budżet.

Na pochwałę z drugiej strony zasługuje zaangażowanie i kunszt prezentowany przez obsadę. Widać, że aktorzy dają z siebie absolutnie wszystko. Ogrywają skondensowaną fabułę często w teatralnej scenerii jednak tego się nie dostrzega. Opowiadana historia wciąga a oprawa muzyczna znakomicie wpasowuje się w klimat.

Na koniec dodam jeszcze dwa słowa uczciwej krytyki. Nie daję filmowi 10 właśnie z tych powodów. Po pierwsze całość gdzieś po drodze zatraciła wątek przewodni. Powstanie w Wandei było bardzo mocno inspirowane przez prosty fakt, że władze Paryskie zabroniły w tym czasie w praktyce uczestnictwa w misteriach katolickich. Było to powstanie przede wszystkim katolickiego chłopstwa walczącego za swą wiarę. Film o ile traktuje o tym to pokazuje religijne motywy jako niemalże drugorzędne wobec obrony przed obowiązkowym poborem i potrzebą przywrócenia monarchii. Wypacza tym samym w pewien sposób ukazywaną historię. Wygląda to tak jakby twórcy produkcji bali się w pełni zobrazować oddanie Wandejskich powstańców wierze chrystusowej. Drugim poważnym minusem jest natomiast sama ilość wątków którą usiłuje się przedstawić w produkcji. Scenarzyści widać że odrobili lekcję z historii na szóstkę i chcą popisać się znajomością faktów gdyż podczas około dwugodzinnego seansu pragną przekazać nam historię niemalże całego życia przywódcy powstania w Wandei a na pewno całą historię powstania. To jest jednak zadanie karkołomne gdyż ilość wydarzeń sprawia iż zwyczajnie nie starcza czasu ekranowego. Stąd też wiele istotnych zdarzeń ukrytych zostało za wszechobecną ekspozycją która nie razi tak jak mogłoby się zdawać postronnemu widzowi.

Podsumowując, film "Wandea zwycięstwo albo śmierć" pokazuje że mając wsparcie garstki zapaleńców, kilku aktorów którzy bardzo chcą zabłysnąć i grupy rekonstrukcji historycznej można na spokojnie stworzyć dzieło które rzuci wyzwanie superprodukcjom zza oceanu.

Film zdecydowanie polecam.