By dobrze wcielić się w swoją rolę, Bill Murray spędził wiele dni z Thompsonem na jego ranczu w Kolorado.
Martin Scorsese rozważał wyreżyserowanie tego filmu.
Jack Nicholson, Chevy Chase, Dan Aykroyd i John Belushi byli brani pod uwagę do zagrania roli Huntera S. Thompsona.
W scenie rozgrywającej się w sali sądowej, Thompson stawia szklankę, która jest napełniona prawie do pełna. W następnej scenie widać, że szklanka jest pusta, a kolejne sceny pokazują szklankę znowu napełnioną.
Kiedy Murray myje swoje buty w łazience, nosi okulary, jednak kiedy widać jego odbicie w lustrze znajdującym się za pisuarem, nie ma ich założonych.
W 1972 roku puchar Super Bowl rozgrywał się w Nowym Orleanie (Luizjana, USA) na stadionie Tulane, a nie w Los Angeles (Kalifornia, USA), jak to zostało przedstawione w filmie.
W napisach końcowych nazwa zespołu Creedence Clearwater Revival, została błędnie wyświetlona jako Credence Clearwater Revival. Słowo Credence oznacza wiarę.
Wiele samochodów na hotelowym parkingu podczas rozgrywek Super Bowl to modele, które nie istniały w 1972 roku.
Samolot dziennikarzy śledzących kampanię prezydencką w 1972 roku ma oznaczenie linii lotniczych Evergreen International, jednakże linie te powstały dopiero w 1975 roku.
Kiedy Thompson przemawia do studentów w auli, zapala skręta zapalniczką Bic. Scena miała miejsce w 1972 roku, a jednorazowa zapalniczka Bic została wynaleziona dopiero w 1973 roku.
Film kręcono w Los Angeles i San Francisco (Kalifornia, USA).
Hunter S. Thompson napisał kilka alternatywnych otwarć i zakończeń dla tego filmu. Żadne z nich nie zostało wykorzystane.
Postać Carla Lazlo jest luźno wzorowana na prawniku Oscarze Zeta Acostcie. Acosta był na przełomie lat 60. i 70. adwokatem Thompsona, a także podwaliną dla postaci Doktora Gonzo z "Las Vegas parano". Tytuł filmu odnosi się do książki Acosty "Autobiography of a Brown Buffalo".
Ralph Steadman, ilustrator książek Huntera S. Thompsona, zaprojektował strony tytułowe tego filmu.
Ostanie dwa segmenty filmu są oparte na artykułach Thompsona "Fear and Loathing at the Superbowl" (Strach i obrzydzenie na pucharach Super Bowl) oraz "Fear and Loathing On The Campaign Trail '72" (Strach i obrzydzenie na wyborach prezydenckich '72).
W scenie, gdy Lazlo i Hunter S. Thompson jadą samochodem, jednocześnie pisząc na maszynie, widać, jak gliniarz przeszukuje trzech hippisów. Ściana, na której trzymają ręce, jest pokryta graffiti "Fear and Loathing", co jest tytułem książki, na której oparty jest film.
Z powodu wysokich kosztów licencji, jedynie wersja kinowa oraz wczesne wydania na kasetach VHS zawierają te same piosenki, które można znaleźć na oficjalnym soundtracku. Ścieżki dźwiękowe późniejszych edycji na kasetach wideo oraz na DVD składają się w większości z nieco anachronicznych zamienników, utrzymanych w stylu lat osiemdziesiątych i napisanych specjalnie na potrzeby filmu.