Polska fantastyka jest jak yeti - są tacy, którzy o niej coś przebąkują, ale widziało ją niewielu. Zawsze z chęcią sięgam po polskie tytuły, żeby zobaczyć, jak ta nasza filmowa fantastyka wygląda. "Profesora Zazula" do pozycji wyjątkowych bym nie zaliczał.

Cały film przypomina mi "Ślepy tor" - inną polską produkcję powstałą w ramach cyklu "Niesamowite opowieści". Mamy czarno-biały obraz, zwyczajnego bohatera wobec osoby mniej zwyczajnej i wspomnianą fantastykę. Nawet zakończenie jest w mojej opinii zepsute i dokładnie z tego samego powodu (zaprzeczanie i tłumaczenie się z fabuły).

Fabuła zaś filmu opiera się na spotkaniu dwóch osób - zwyczajnego mężczyzny oraz nieco zdziwaczałego naukowca. Nie jest to w sumie nic odkrywczego, ale zostało całkiem nieźle przedstawione. Są niezłe kadry, wzajemna nieufność, tajemnicza muzyka, nie pozwalająca wybiec z domu profesora ulewa - klimat całkiem udany.

Podobnie jak "Ślepy tor", "Profesor Zazul" to taka niesamowita opowiastka w starym stylu. Historia profesora jest co prawda mniej oryginalna od historii nieszczęsnego składu, ale także ma swój urok starych produkcji. To tylko krótki metraż, więc czegoś więcej w sumie nie powinno się oczekiwać.
2/5

wspominane filmy:
ok. 2/5 "Ślepy tor" http://www.filmweb.pl/f95983/%C5%9Alepy+tor,1967